Boek: Handbook of Cultural Affairs in Europe

Al in de inleiding wordt duidelijk dat deze derde editie van het Handbook of Cultural Affairs in Europe te lang op zich heeft laten wachten. Waar de eerste editie nog 23 lidstaten beschreef , die de European Cultural Convention onderschrijven, is het aantal nu gestegen tot 47. Dit handboek beschrijft niet alleen de policies and practices in Europa, maar ook die van landen die volgens de samenstellers tot de European Region behoren (Canada, Algerije, Egypte, Israel, Kazachstan, USA, Uzbekistan e.a.). Het handboek moet voldoen aan een behoefte van twee doelgroepen: zowel de politieke als de ambtelijke autoriteiten die op nationaal, internationaal n regionaal niveau verantwoordelijk zijn voor beleidsvoering en ontwikkeling. Tevens is het een waardevolle bron van informatie voor nationale en internationale organisaties en netwerken, werkzaam in de culturele sector. Het eerste deel van het Handbook beschrijft uitvoerig de belangrijkste intergouvernementele organisaties zoals UNESCO, waarvan zowel de administratieve structuur, de diverse programmas en activiteiten, n een lijst van publicaties wordt weergegeven. Het tweede deel beschrijft de organisaties die zich bezig houden met internationale culturele betrekkingen, ministeries betrokken bij cultureel beleid, en andere organisaties in de diverse culturele sectoren van de lidstaten.
Wie doet wat in Europa? is de belangrijkste richtlijn geweest voor de samenstellers. Praktisch blijven en toch recht doen aan de snelle veranderingen die er zich beleidsmatig in Europa voordoen. En juist daar ligt het belangrijkste punt van kritiek. De samenstellers zeggen de mogelijkheid te onderzoeken om het Handbook of Cultural Affairs in Europe via online netwerken te distribueren. Maar in deze tijd van snelle verandering zou juist een publicatie, die verouderd is bij verschijnen, via internet beschikbaar moeten zijn, om online mutaties, aanvullingen en suggesties door te geven en zo dit handige naslagwerk up-to-date te houden.