Hoe kan een museum, theater of concertzaal meer en nieuw publiek werven? Hoe wordt publiek dat al komt beter bediend? Waarom komen mensen niet? Bepaalt de vrouw thuis op zondagochtend de culturele agenda?
Publieksbereik staat hoog op de (politieke) agenda. Naar een gesubsidieerde toneelvoorstelling in de schouwburg gaan 20.000 mensen. In de kleine zaal 5.000. Dat kan beter. Maar voordat zalen en gezelschappen hun publieksbereik kunnen vergroten, zullen ze dat publiek eerst moeten kennen.
Niet alleen door help! te roepen, sprak Frits de Leeuw, tot voor zijn pensioen verantwoordelijk voor pr en marketing bij Naturalis in Leiden, bij de presentatie van de nieuwe Handleiding publieksonderzoek voor podia en musea (drs Letty Ranshuysen).
Veel publieksonderzoek wordt nu nog semi-professioneel verricht of uitbesteed aan stagiairs en personeel dat daarnaast nog andere taken heeft. Er is dus nog veel te leren. Ook door de staatssecretaris, die volgens De Leeuw en Miranda Boorsma, auteur van Marketing van theater en andere kunsten, teveel nadruk legt op publiekswerving onder jongeren en allochtonen. De Leeuw: Mensen worden veel meer door biologische factoren gedreven dan wij ons realiseren.
Gelezen in de krant, gezien op tv en gehoord van anderen zijn de top-3 die bepalen of we gaan of of niet gaan. De Leeuw onderzocht voor Naturalis het effect van een flyer op nieuw publiek: 0.
Een geruststelling voor wie het boek van Ranshuysen openslaat zal zijn dat de handleiding (264 bladzijden) niet in n keer hoeft te worden gelezen. De indeling houdt rekening met de wensen van de gebruiker. Ranshuysen zag ze voor zich: Iemand die echt onderzoek wil doen, iemand die opdrachtgever of begeleider is van een opdracht, iemand die ideen zoekt en iemand die zich wil orinteren op theorien en onderzoeksuitkomsten.
Hopelijk voor de uitgever melden zij zich met meer dan vier.
