Boek: No logo

De strijd om de rechten van de mens zal in de 21e eeuw niet meer gevoerd worden tegen nationale overheden, maar tegen het zogenaamde global capitalism. Merken als Nike, IBM en McDonalds nemen steeds meer bezit van onze levenssfeer. No logo van Naomi Klein richt zich op deze kolonisatie van het leven door multinationals. De auteur van deze demonstrantenbijbel (31), inmiddels gebombardeerd tot een van de ideologen van het anti-globalisme, maakt aannemelijk dat er veel mis is met de wereld en de rol van de big brands daarin, en doet dat met vaak treffende voorbeelden: Nike betaalt Michael Jordan jaarlijks meer dan wat alle 30.000 werknemers in de Nike-fabrieken in Indonesi met elkaar verdienen.
De waarde van No logo ligt niet zozeer in het overtuigen van de lezer van de kwade opzet van de grote bedrijven als wel in de gedetailleerde en gedocumenteerde beschrijving van de geschiedenis en ontwikkeling van het (grote) merk: van productorintatie via merkorintatie naar pure marketing. Klein maakt met tal van historische uitspraken en aansprekende voorbeelden aannemelijk dat het merk nog steeds springlevend is en de basis vormt voor een nieuwe en allesoverheersende trend: merkbeleving en de marketing daarvan. De grote multinationals hebben geen directe betrokkenheid meer met het produceren van producten: alles wordt uitbesteed. Het corporate hoofdkantoor concentreert zich op het verder ontwikkelen van het merk en de beleving hiervan door wereldwijde marketing. Tommy Hilfiger is het mooiste voorbeeld: niets wordt geproduceerd, alles wordt onder licentie gemaakt door andere (voormalige) merken.
Klein beschrijft hoe het merk de hoofdrol voor zich opeist, hoe culturen en onderwijs zich overgeven aan (sponsor)gelden, hoe onze (maatschappelijke) keuzes in toenemende mate bepaald worden door fusies en take-overs in het multinationale bedrijfsleven en de gevolgen voor de arbeidsmarkt en het activisme van Seattle en Genova.