Working at play kent twee verhalen. Het eerste verhaal vertelt het hoe, het waarom en het wanneer van de vakantie in het Amerikaanse leven. Dit is de geschiedenis van de verbreiding van de vakantie, die zich voltrekt van het begin van de 19de eeuw tot de jaren veertig van de 20ste eeuw, van iets wat alleen voor de elite bereikbaar was tot vakantie-voor-iedereen. Het tweede verhaal gaat over de angsten omtrent vakantie. Critici voorzagen sociale bandeloosheid; de aandacht van de Amerikaanse bevolking zou teveel worden afgeleid van het werk. Het moralisme is niet van de lucht. De Amerikaan-op-vakantie moet zijn of haar uitstapje steeds verantwoorden in het licht van mogelijke verspilling, luiheid etc. Overal lagen verleiding en onontkoombare verloedering op de loer. Daarvan getuigen de vele bestudeerde historische bronnen. This place will prepare more souls for destruction than these efficacious waters will heal infirm bodies, schreef een ooggetuige over het leven in een kuuroord annex vakantieoord. De maatschappelijke veranderingen voltrokken zich uiteraard niet conform deze moralistische voorschriften; tijdens de vakantie werd ook gexperimenteerd met nieuwe sociale verhoudingen.
Working at play staat boordevol prachtige historische gebeurtenissen en smakelijke anekdotes. De auteur maakt duidelijk dat vakantie als maatschappelijk fenomeen niet vanzelfsprekend is. Duidelijk wordt ook dat, gegeven het maatschappelijk belang van arbeid en productie, steeds het nut van de vakantie wordt benadrukt. Toch zou de auteur er beter aan gedaan hebben een aantal maatschappelijke aspecten meer zelfstandig uit te werken, zoals de man-vrouwverhouding, de relatie met de arbeidsproductiviteit, en de vorming van de nationale identiteit. Nu blijven deze sociale aspecten op hetzelfde beoordelingsniveau als de vele historische feiten en anekdotes.
Auteur: Dion Kooijman (TU-Delft)
