Nog droeviger waren de beelden van de koopverslaafden in Batavia Stad. Zij doolden rond alsof ongeremd kopen met korting hun ultieme kick was. Na deze film en het boek van Tracy Metz, waarin Nederland zichtbaar verrommelt als gevolg van de pretindustrie, was het elke leisure professional duidelijk. Het is uit met de pret. Het nieuwe Spoorwegmuseum is al weer hopeloos ouderwets. We hebben immers al weer lang genoeg stil gestaan bij de experience economy. En dat gedoe rondom beleving heeft nu wel lang genoeg geduurd. Veel te platvloers allemaal. Nee, die nadruk op de basis van Maslovs piramide brengt ons niets goeds. En het past helemaal niet bij Al Gores duurzame samenleving, of is die ook al weer uit?
Dus verschuiven we in deze editie van MMNieuws de focus van de onderbuik gelukkig weer naar het hoofd. H, h, het verstand gaat weer zegevieren. Zoek de innovatie niet meer in publieksvoorkeuren, toegankelijkheid en verkoopbaarheid. Verdiep u nu eindelijk eens in al die digitale technieken en denk way beyond dat gedateerde marketingboek Thinking Big. Digitaliseer uw belevingen en bied ze aan via Web 3.0 toepassingen. De kenners zijn ervan overtuigd dat meer digitaal bezoek vanzelf leidt tot meer fysiek bezoek. Hoewel ik denk niet dat we nu met zn allen zitten te wachten op die miljoenen Chinezen die in razende touringcars komen checken of de plaatjes en filmpjes op het world wide web overeen stemmen met de Hollandse werkelijkheid. En dat kan volgens Isjah Koppejan gelukkig ook veel innovatiever en een stuk duurzamer. De beelden van de toekomst spelen zich namelijk af in je hoofd. Als het nationale onderzoeksprogramma CATCH een beetje knap uitpakt, krijgt u net als elke andere culturele burger over een tijdje een fraaie Wifi-ontvanger in het achterhoofd aangesloten. Dan hoeft u uw huis niet meer uit voor uw culturele beleving. Dan beweegt u zonder een vinger te verplaatsen door die honderdduizenden uren audio en videobeelden van de publieke omroep. Daar kunt u zonder moeite zesentwintigduizend dagen mee vullen. Er is geen behoefte aan beelden van nu, laat staan aan de beelden van de toekomst. Tussen niets en eeuwigheid is er geen enkele noodzaak meer om zelf nog wat te ondernemen. U moet niet ondernemen, u moet ondergaan. Alles is al gedaan, alles is al beleefd. Wat een ontnuchtering.
Hoewel, met de storm in de haren wandelde ik dit weekend door mijn stad. Mijn aandacht werd getrokken door een markante gevelsteen met vreemde beeltenissen. Anno 1513, in een steeg achteraf. Een zoektocht in de digitale streekarchieven leverde niets op. En ook de oude stadsarchivaris die claimt dat hij elke baksteen kent had geen enkel idee. Dat cultureel erfgoed met een onbekend verhaal leverde mij een ongekende historische sensatie. Heerlijk, ik weet er niets van. En dat wil ik graag zo houden.
