Selecteer een pagina

De Laurenskerk; goed voorbeeld doet volgen

Algemeen
De Grote of Sint-Laurenskerk, kortweg Laurenskerk, is het enige monument uit de middeleeuwen dat Rotterdam nog kent. De kerk is ook een symbool voor de veerkracht van de Rotterdammers. Tijdens het bombardement van 14 mei 1940 werd de kerk zwaar beschadigd. Er gingen al tijdens de oorlog stemmen op om de kerk maar te slopen, maar de symboolwaarde won het van de vernieuwingsdrang en in 1952 legde koningin Juliana de eerste steen voor de restauratie, die eind jaren zeventig werd voltooid.


De kerk is nog steeds in gebruik voor protestantse erediensten, maar in maart 2005 kondigde de Stichting Laurenskerk aan dat het gebouw aangepast zou worden om plaats te bieden aan meer grootschalige culturele evenementen, zoals grote klassieke concerten, toneelvoorstellingen en opera’s en voor verhuur ten behoeve van symposia, feesten, bedrijfspresentaties en beurzen. Voor het plan zou 3,5 miljoen euro nodig zijn.

Inmiddels is de kerk omgetoverd tot een multifunctionele ruimte. En met de onlangs geopende permanente expositie ‘Een monument vol verhalen’ is Rotterdam een toeristische attractie rijker geworden. Met de grote brand die door het bombardement in 1940 ontstond, ging een groot deel van de rijke geschiedenis van de kerk in rook op. De talloze verhalen die zo verloren gingen, zijn nu dankzij een gloednieuwe multimediale expositie weer voor een groot deel achterhaald. In totaal zijn zo’n twintig verschillende thema’s te zien in de kapellen rondom de kerk. De één miljoen euro kostende inrichting van de expositie werd mede mogelijk door bijdragen van een groot aantal fans van de kerk. Bedrijven, leden van de vriendenclub, particulieren, stichtingen en fondsen allen droegen bij aan de metamorfose van het kerkinterieur. Met de expositie hoopt het bestuur van de stichting extra inkomsten te halen uit toeristisch bezoek, van Rotterdammers en van toeristen van buiten de havenstad. Een kerk ombouwen tot een concert- of toneelzaal is één ding, maar zo’n gebouw ook geschikt maken als expositieruimte is iets heel anders. MMNieuws vroeg Frank Migchielsen, directeur van de Laurenskerk, naar zijn bevindingen met de verbouwing, maar ook naar zijn ervaringen met het zoeken én vinden van de daarvoor benodigde fondsen.  

Wat was er nodig voor de verbouw, zowel qua gelden als qua inrichting en faciliteiten en van wie zijn die benodigde gelden afkomstig geweest?
Er waren middelen nodig voor het ontwerp en bouw van de permanente expositie (verspreid over 11 kapellen, kooromgang en bestaande objecten). In totaal kwam dat op een bedrag van 1 miljoen euro. Voor de overige inrichting en faciliteiten (kassabalie, winkelvitrines, koffiehoek, buffetbalies, klankscherm. podiumverlichting) was zeven ton noodzakelijk, waarvan drie ton via sponsoring kon worden gerealiseerd. Het oorspronkelijke plan, dat geraamd was op drie miljoen euro, is in de loop van de tijd afgeslankt, hoofdzakelijk vanwege de crisis. Op dit moment dient alleen nog de verwarming te worden vernieuwd en uitgebreid, waarvoor geschat nog drie ton noodzakelijk is. De tentoonstelling is volledig gefinancierd door Rotterdamse, regionale en nationale fondsen, 15 meerjarige sponsoren en eenmalige giften door particulieren. De grootste bijdrage werd ontvangen van het VSB-fonds. De gemeente Rotterdam heeft ‘de laatste steen’ bijgedragen. De fondsen leverden met ca. 70% de grootste bijdrage.

 

Wat is het traject dat bij de fondsenwerving is gevolgd en welke middelen zijn daarbij ingezet?
De fondsenwerving is opgezet en begeleid door Van Dooren Advies uit Amsterdam. Dit was nodig om expertise binnen te halen en tevens menskracht voor een deel van de uitvoering en bewaking van het proces. Naast een comité van aanbeveling werd als beschermheer Mr. Pieter van Vollenhoven aangetrokken en vervulde mevrouw Til Gardeniers-Berendsen jarenlang de rol van ambassadeur.

Is de specifieke symboolwaarde van de kerk voor Rotterdam een factor geweest en zo ja – waaruit bleek dat bij de fondsenwerving?
Bij het noemen van de naam Laurenskerk gaan de deuren van potentiële financiers redelijk snel open: de kerk staat symbool voor de wederopbouw van Rotterdam en is bij iedereen bekend. Geconstateerd moet echter worden dat fondsenwerving bij bedrijven moeizaam was. De plaatselijke vertegenwoordigers zijn in het algemeen wel Rotterdammers en wilden ons maar al te graag helpen, maar de concernleiding, waar de beslissing uiteindelijk wordt genomen, is in de regel niet meer in Rotterdam gevestigd en heeft weinig band meer met de stad. 

Waaruit bestaat het aanbod voor sponsors en wat verwachten de sponsoren in ruil voor financiële steun?
Per sponsor werd naar aanleiding van de hoogte van de bijdrage een apart sponsorcontract afgesloten. Naast logovermelding in onze papieren en digitale uitingen en plaatsing op het sponsorbord in de kerk wordt er eigenlijk erg weinig gebruik gemaakt van de rechten die voortvloeien uit het sponsorschap.

Wat zijn de goede en wat de minder goede ervaringen (geweest) bij het te volgen traject bij de fondsenwerving? (ofwel: hebben jullie tips of do’s en dont’s voor andere instellingen?) Tips:
–  Altijd eerst ‘een grote vis’ binnenhalen! (zie de vraag hieronder)
–  Haal deskundigheid van buiten; probeer niet zelf het wiel uit te vinden
–  Zeer tijdrovend proces
–  Een goede organisatie van je back-office

Zijn er sponsoren/fondsen/particulieren die een speciale rol hebben gespeeld bij het traject?
Het VSB-fonds heeft als eerste een forse eerste toezegging gedaan. Met dit feit hebben we een persontbijt georganiseerd waarin de cheque werd overhandigd. Vervolgens hebben we andere fondsen benaderd. Onder het motto ‘goed voorbeeld doet volgen’ doneerden de fondsen naar rato royaal. 

Auteur: Redactie MMNieuws
Referenties:  
468

Reactie verzenden

Share This