Daartoe worden cursussen hoe interesseer ik een bedrijf voor mijn product opgezet, er zijn fundraisingmasterclasses, er worden galas georganiseerd en de ene na de andere conferentie ziet het licht vanuit de stille hoop op gulle gevers. En dit alles tevergeefs, want de rijken hebben de incidentele uitzondering daargelaten helaas geen smaak. Bovendien hebben ze meestal geen zakelijk belang dat hun smaak kan doen overstijgen. Ok, Robeco sponsort het concertgebouw, KPN doet van alles, maar wat moeten ze anders met hun vele miljoenen winst. Geven ze het niet zelf weg, dan pikt Woutertje het in. Nu kunnen ze nog zelf de bink uithangen en hun leidinggevenden een vrijkaartje met introductiepraatje aanbieden (de rest van het personeel is toch niet genteresseerd in zelfs brave klassieke muziek). Rijken zijn rijk omdat ze bezig zijn met verdienen en dus hebben ze geen tijd zich te verdiepen in montagetheater of twaalftoonsmuziek. Het is jammer, maar een cursusje verandert daar structureel niets aan.
Ook andere nieuwlichterij als de creatieve industrie is een poging van de wanhopige sector om de pegels abinnen te halen. Creatieve verzamelgebouwen schieten als paddenstoelen uit de grond, hippe vogels dineren met corporate ballen en steden gaan rollend met elkaar over straat om de creatieven aan zich te binden. En hoewel we het hier voornamelijk hebben over websitebouwertjes, CMS-poepertjes, reclameboys&girls en ander vet volk, de cultuursector lult lekker mee. Zo ontving ik onlangs een uitnodiging voor een conferentie van SICA en NPI twee heerlijke polderorganisaties om mee te denken langs het Finse model (ook weer zon toevalligheid die dan plots succesvol is en tot model verwordt): Als we ons nou concentreren rond enkele themas, bijvoorbeeld design en popmuziek? was de vraag. Even een korte analyse: Finland is klaarblijkelijk succesvol op deze twee gebieden (meer hebben ze waarschijnlijk niet). Zegt de ene beleidsmaker tegen de andere: Wij hebben toch ook design en popmuziek? Laten we wat Finnen overvliegen, Felix Meritis afhuren, wat verschillende ambtenaren en koepels uitnodigen en dan hetzelfde doen. Op zich een goed idee om je te beperken, maar om dan meteen Premsela, Buma Cultuur en de NPI erbij te betrekken is gelijk weer zon obligate denkfout van goedbedoelde oorsprong uit bevlogen beleidsharten ontsproten (Sowieso moet de Buma geld uitbetalen aan artiesten en niet gezellig Sinterklaasje spelen met andermans geld!).
Is er dan geen enkele oplossing om hard geld aan de softe sector te binden? Natuurlijk wel, maar we moeten ons creatieve vermogen aanspreken en niet de hele tijd alles kopiren uit vooral Engeland en Amerika. Daar zijn de rijken overgeleverd aan de kunstsector omdat daar de weinige plekken te vinden zijn waar status gekocht kan worden. De vraag is dus eenvoudig: Op welke manier kunnen wij hier in Nederland de rijken aan ons uitleveren? Pas dan is er sprake van evenwicht en zal het geld bereidwillig vloeien. Zolang de rijkste familie (FvV) van Nederland liever jaagt dan kijkt, is er nog een lange weg te gaan. Neem die dan ook en verdoe je tijd ondertussen niet in Felix Meritis.
