Droog, zonder opsmuk. Droge humor. Dat was de gedachte achter de naam Droog Design, het paraplumerk van designhistorica Renny Ramakers en ontwerper Gijs Bakker, dat in 1993 opgericht werd. Inmiddels is de Droog-mentaliteit wereldwijd bekend. De new markets waarin Droog opereert, vragen echter wel om nieuwe benaderingen. Kou Hattori is eigenaar van de Droog Design shop in Tokyo, Deux Poisson. Voor hem staat Droog voor frisse ideeën die het dagelijks leven verrijken. ‘Humor speelt een belangrijke rol bij Droog en dat is men in Japan niet gewend. Als ik mijn klanten vertel dat ze hun eigen fantasie moeten gebruiken om betekenis te geven aan een object, raken ze in de war. Ze hebben duidelijke instructies nodig.’ Lyndon Neri, eigenaar van The Design Republic Store, ervaart iets soortgelijks: ‘De Chinezen slapen, ze vinden alleen geld belangrijk. In concepten is men maar heel matig geïnteresseerd. Met de objecten van Droog wil ik bewustzijn creëren. Objecten die mensen boos, blij, angstig of nieuwsgierig maken, hebben hun werk goed gedaan.’
Droog en de financiële crisis
Binnenkort opent Droog een nieuwe winkel in New York. ‘Die investering hadden we al gedaan voor de crisis begon. Dan kun je niets anders doen dan het positief benaderen en het avontuur aangaan.’ Dat de crisis de Amerikanen dwingt tot bezinning, daar gelooft Ramakers niet in. Ze zag met eigen ogen dat de Amerikanen de ergste schok alweer te boven zijn en meer gaan besteden. ‘Ik was in een New Yorkse nachtclub waar je voor 7000 dollar een tafel voor één avond kunt reserveren. Er is niets speciaals aan de club, behalve dat het goed is om er gezien te worden. Een bepaalde groep mensen smijt zijn geld net zo hard over de balk als voorheen.’
Hoe is dat in Dubai? Rami Farook, eigenaar van Traffic Design in Dubai: ‘Het is een interessante periode. De laatste zes, zeven jaar ging iedereen de creatieve industrie in, opgeleid of niet. Nu de vraag afneemt, overleven alleen de besten. Wat zorgelijk is, is dat er veel expats wegblijven, terwijl Dubai daar voor een groot deel op draait.’ Doordat bedrijven verlies draaien, snijden ze in hun uitgaven en verliezen veel mensen hun baan, waarvan een deel voor zichzelf begint. De distributeurs verwachten dat kleinere ondernemingen meer kansen krijgen. In Japan is de recessie al langer gaande. Kou Hattori is niet optimistisch over de toekomst, wanneer de huidige regering aan de macht blijft. ‘De yen stond erg zwak, tot afgelopen zomer. Nu is hij sterk. Maar voor een economie waarvan de export de motor is, is een zwakke yen onontbeerlijk.’ In Griekenland merkt men nog niet veel van de crisis, aldus Dionisis Sotovikis, eigenaar van galerie Workshop. ‘De banken zijn nog niet in problemen gekomen en de bevolking houdt de hand niet op de knip.’
Wordt design goedkoper?
Een van de wereldwijd populairste Droog-ontwerpers is Tejo Remy. Zijn Chest of Drawers is het duurste product uit de Droogcollectie. Moet de prijs omlaag om de crisis het hoofd te bieden? Ramakers schudt het hoofd: ‘Onze prijzen zijn niet gebaseerd op lucht. De Chest of Drawers kan echt niet goedkoper. Zelfs in China worden productiekosten hoger en hoger. Prijzen verlagen gaat ten koste van de kwaliteit en arbeidsomstandigheden van de mensen die je producten maken. Dat willen we niet.’ Worden limited editions goedkoper? Ramakers: ‘Wij bepalen niet of een object limited is of niet. Dat doen de kopers. Wel hoop ik dat die markt verandert. Tegenwoordig wordt een zwart kastje een keer in rood uitgebracht en meteen limited edition genoemd, alleen om er geld aan te verdienen. Dat vind ik inhoudsloos. De Bone Chair van Joris Laarman is duur omdat het zo ongelofelijk ingewikkeld is om hem te maken. Daar kun je er maar een paar van produceren. Dan is de prijs gerechtvaardigd.’ In China is er geen markt voor limited editions, volgens Lyndon Neri. ‘Chinezen willen niet betalen voor iets unieks, die decadentie snappen ze niet. Ze willen korting. Altijd. Als ik écht geld wilde verdienen, zou ik geen Droog producten verkopen in China. Ik doe het vanuit idealisme.
