Kan een Goldman Sachs in zijn bedrijfspraktijk wat leren van de creatieve sector? Of zou de gemiddelde culturele organisatie zich toch wat meer als een gemiddeld bedrijf moeten opstellen, met aandeelhouders en winstbejag? Wat is de verbinding tussen cultureel ondernemen, de bredere economie en de Nederlandse poltiek? We vroegen Jacques Giesbertz, cultureel ondernemer, en Rob Adank, ondernemer en financieel columist, om een aantal reflecties.
Kan een Goldman Sachs in zijn bedrijfspraktijk wat leren van de creatieve sector? Of zou de gemiddelde culturele organisatie zich toch wat meer als een gemiddeld bedrijf moeten opstellen, met aandeelhouders en winstbejag? Wat is de verbinding tussen cultureel ondernemen, de bredere economie en de Nederlandse poltiek? We vroegen Jacques Giesbertz, cultureel ondernemer, en Rob Adank, ondernemer en financieel columist, om een aantal reflecties.
Cultureel ondernemerschap is bijzonder.
Het beïnvloedt de denkbeelden, drijfveren,
gevoelens en gedachten van mensen.
Natuurlijk mag je daarmee ook nog iets
verdienen. Niet dat verdiende geld, maar
vooral creativiteit en (interactieve)
menselijkheid en spontaniteit staan vaker
centraal. Dat is kennelijk toch iets dat onze
marktconforme c.q. financiële wereld tot op
heden – getuige harde feiten – heeft gemist.
Men krijgt (niet zelden te veel) geld voor wat
men niet heeft verdiend. Hoe ik dat zo stellig
durf te beweren? The proof of the pudding is
in the statistics.
Laat ik het cultureel ondernemerschap
vanuit de financiële sector wat verder belichten.
Dat men inmiddels heeft ontdekt dat er enkele
(creatieve) weeffouten in ons systeem blijken te
zitten is een understatement voor de huidige
situatie. Banken zijn ooit tot stand gebracht
om zorgvuldig op ons spaargeld te passen en
hulpbehoevende ondernemers en particulieren
krediet te verlenen. Kortom, om vooral samen
sterker en solidair te kunnen blijven.
Alle startende en vaak veelbelovende
(MKB) ondernemers, met de juiste intenties en
plannen konden rekenen op krediet. Banken
waren immers altijd in staat om met hun vele
reserves solide krediet(garanties) af te geven
en dus borg te staan voor die hulpbehoevende
ondernemer en/of particulier. Ook verzekeraars
en pensioenfondsen straalden in alle opzichten
‘vermogen’ uit.
Inmiddels zijn de rollen omgekeerd. Wij
Rob Adank
Een beetje creativiteit
in de financiën
Cultureel ondernemerschap in perspectief
mogen samen onze banken geloofwaardiger
maken. De pensioenfondsen worstelen met
hun dekkingsgraad. Minister Dijsselbloem is
hierbij onze zo sociaal mogelijke, waardige, en
deskundige manager. Representant in ons land
en zelfs in heel Europa. Ik heb wel respect voor
de moed van onze publieke bestuurders om,
gegeven alle huidige harde feiten, deze enorme
uitdaging in ons publieke belang toch aan te
durven. Wel zou meer ‘creatief-visionair’ dan
‘confirmistisch-bestuurlijk’ vermogen ons belang
dienen. Onvoorstelbaar hoe Europa economisch
worstelt met zichzelf en het global village idee.
Tóch is en blijft die Nobelprijs voor de vrede
aanmerkelijk beter dan zo’n eerste, tweede of
derde WO.
Wél verwonderde ik mij over die haastige,
ondoordachte (en naïeve) wijze waarop Europa
in elkaar is gesleuteld. De angst voor alles wat
achter Berlijn lag speelde natuurlijk een grote
rol. Juist Berlijn laat nu echter de kracht van
de culturele sector zien. De stad groeide uit
van verloederde hoofdstad tot het creatieve
en innovatieve kruitvat van Europa. Dat is wat
cultuur en creativiteit betreft een grote winst.
Laten wij hopen dat de Nobelprijs van de vrede
de bevestiging is van doordachte wegen, die
Europa in vrede naar rechtvaardigheid en
veiligheid zal blijven loodsen.
Tijd voor verandering
Europa is als afzetmarkt, handelspartner en
strategische bondgenoot te belangrijk om haar
zomaar even – marktconform – te liquideren.
Dat prisonersdilemma zorgt echter ook voor
een opmerkelijk en verrassend politiek hoog
spel. Hoe markten hierop echter reageren,
vinden wij in geen enkele politieke agenda. Niet
zelden blijkt het effect van steunmaatregelen
slechts tijdelijk of averechts te werken. Naast
structurele renteverlaging om de economie
te prikkelen, komen plots valuatiekoersen in
beweging. Grilligheid en onvoorspelbaarheid
is het credo. Dat is toch wel wat anders dan de
constructieve en mensgerichte wijze waarop
onze wereld door de culturele sector wordt
benaderd en tot ontwikkeling wordt gebracht.
Het contrast tussen de creatieve wereld, waar
menselijkheid, creativiteit, zorgzaamheid en dus
duurzaamheid centraal staat en die financiële
wereld, waarin de meest onverschillige en/
of naïeve macho mannen de regie hebben
gevoerd, kan toch niet groter zijn. Om daarmee
crises te kunnen veroorzaken is eigenlijk geen
kunst meer. Wel onbeschrijfelijk naïef.
Nederland was een zéér sociaal en
christelijk geëngageerd gidsland, absolute top
voor wat betreft hulp in het buitenland. Nu
wij echter zelf dreigen te verdrinken in onze
eigen problemen, ontbreekt het geld. Dus
dienen wij creatief te zijn. Daar is niets mis
mee! Graag citeer ik de titel van een van mijn
lievelingsboeken: Dromen, Durven, Doen van
Ben Tiggelaar. ‘Het managen van de lastigste
persoon op aarde: jezelf’. Een eyeopener voor
niet proactief maar wel directief politiek- en
ambtelijk bestuur die vanaf nu het fenomeen
‘Doe Democratie’ wil gaan promoten.
Auteur: Rob Adank is innovatief ondernemer en columnist, gelouterd in de financiële wereld (adank.rhm@gmail.com).
