Zo is een vanzelfsprekende proeftuin ontstaan voor de nieuwe afdeling collectieve culturele marketing, die onlangs van start ging. Een voordeel, want kleinschalige experimenten om te testen of iets werkt, zijn veel eenvoudiger (en dus goedkoper) te organiseren als je daarvoor samen kunt werken met een producent bij wie je in huis zit. Er ontstaat minder snel een kip-ei discussie, waar collectieve activiteiten wel eens in kunnen verzanden: eigenlijk moeten we het doen, om te weten of het werkt, maar om er geld voor te krijgen om het te kunnen doen, moeten we aantonen dt het werkt.
De afdeling heeft extra budget gekregen, ook in het kader van het naderende Rotterdam 2001 en gaat om te beginnen twee activiteiten opzetten, die rechtstreeks voortkomen uit vragen uit de praktijk. Rotterdam Festivals zag jongeren altijd al als kansrijke doelgroep. Wie jong publiek niets te bieden heeft, sterft op den duur immers uit. Tegelijk merkte men dat de traditionele communicatie over het culturele aanbod hen onvoldoende bereikt. Nu jongeren door de politieke discussie bij iedereen hoog op het wensenlijstje terecht zijn gekomen, was er bij de instellingen en bij de gemeente voldoende animo om extra budget vrij te maken om een speciaal jongerentraject op te zetten, met als speerpunt een magazine en (later) website Dimi gericht op jongeren met CKV in hun lespakket.
Een andere conclusie uit de praktijk kwam voort uit September in Rotterdam. Rotterdam Festivals wilde bij de programmering van deze cultuurmaand rekening houden met voorkeuren van het publiek. Het bleek echter dat de deelnemende instellingen daar weinig over wisten. Men zou bijvoorbeeld meer willen weten over het zap-gedrag van bezoekers, of over de belangstelling voor combinatieaanbiedingen (bijvoorbeeld een bezoek aan de Kunsthal en in hetzelfde weekend het Rotterdams Philharmonisch Orkest). Of men wilde weten of de bezoekers van een opera in de Doelen en in Ahoy dezelfde mensen zijn, zodat er zowel in de programmering als in de communicatie met deze profielen rekening gehouden kon worden. Voor acties in de toekomst wil men daarom een Marketing Informatie Systeem opzetten, waarin bestaande en toekomstige doelgroepen goed in kaart zijn gebracht.
Die gegevens moeten het mogelijk gaan maken een database te vullen, waarmee op smaak en voorkeur afgestemde nieuwsbrieven verzonden kunnen worden. Collectieve acties leiden nu vaak nog tot generieke overzichtsbrochures, die naar volledigheid streven en daardoor het gevaar lopen ondoorzichtig te zijn, of uitgaan van het (bestaande) aanbod en daardoor aansluiting bij behoeftes van de doelgroep missen.
De nieuwe afdeling richt zich met name op die doelgroepen, waar de instellingen zelf niet aan toekomen, maar die wel voldoende kansrijk worden geacht. Naast jongeren zijn dat bijvoorbeeld de zogenaamde light users: mensen die twee tot drie keer per jaar iets cultureels ondernemen, maar door geen enkele instelling tot hun kernpubliek worden gerekend en daardoor nooit op het huisadres specifieke informatie ontvangen.
