Gaat de jongere nu massaal naar cultuur?
Er is nog maar n schooljaar voorbij, maar dankzij het (meetbare) vouchersysteem valt er al wel iets over te zeggen. Lang niet alle bonnen uit het eerste CKV jaar zullen volgens de verwachtingen van het CJP in november 2000 zijn ingewisseld. Zelfs als je cultuurbezoek afdwingt en tegelijk gratis maakt, blijft er kennelijk geld liggen. Dat komt volgens de betrokken partijen doordat er aan de marketing van de bonnen nog niets is gedaan. Mogelijk heeft het er ook mee te maken dat informatie over wat je met de bonnen kunt doen onbreekt, of sterk wisselt per stad of regio. Dat is de volgende stap die ontwikkeld zal moeten worden, aldus Jos Schuring van het CJP.
De vraag is of ieder voor zich dat zal moeten doen, of dat het beter collectief kan gebeuren. Sinds de invoering van de CKV zijn er door culturele organisaties her en der in het land projecten en initiatieven gestart. En collectief project dat Jos Schuring met name noemt is het project Bekijk t. Vijf in Amsterdam gevestigde theatergroepen hebben de invoering van het CKV aangegrepen om de jongere actiever te bereiken. Voor ons is het sleutelwoord: beleven, zegt Wim Wentzel van theatergroep Orkater, die het project heeft opgezet. Zodra cultuur een verplicht schoolvak wordt, loop je ook het risico dat het juist afstoot. Zeker als je saaie verslagen moet maken, of voorstellingen moet gaan zien die je zelf niet zou uitkiezen. Voor je het weet, trekken ze de theaterdeur na het eindexamen met een harde klap achter zich dicht. Volgens ons kan het ook anders: door een groep scholieren een kijkje in de keuken te geven bij de totstandkoming, komt er meer respect voor het resultaat. We kunnen daar intern de beste vorm voor vinden, omdat we zelf in die keuken koken. Bovendien proberen we de papieren verslaglegging te vervangen door opdrachten waarbij meer recht wordt gedaan aan de beleving: ontwerp een affiche, maak een videotrailer. Het verslag is dan mr dan een braaf herkauwen van de plot. Het liefst zouden we dat materiaal vervolgens inzetten om collega-scholieren te werven, via reguliere media, zoals landelijke kranten, radio of tv.
Het project is nog maar in zijn eerste jaar en er is al het nodige aan de opzet veranderd omdat de praktijk dat eiste. Daaraan zie je ook dat zoiets veel te intensief is voor n groep of organisatie om op te zetten. Je moet maatwerk leveren en je verdiepen in de mogelijkheden van het onderwijs. Tegelijkertijd moet je je eigen aanpak promoten en scholen werven. Dat het nu een succes is, komt ook doordat ik er ongelofelijk veel energie in stop. Dat het een succes is, blijkt zowel uit het enthousiasme van het ministerie als uit het enthousiasme van de scholen. In het eerste schooljaar deden vijf scholen mee. Dit schooljaar hebben vijfentwintig scholen Wentzel benaderd. Ook andere gezelschappen willen aanhaken. Dat wordt onze volgende uitdaging, zegt Wentzel, de schaal vergroten en er uiteindelijk een landelijk project van maken, met alle kunstdisciplines binnen het CKV.
