Betekenis, identiteit, expressie en informatie
Onder e-cultuur vallen alle vormen van expressie en reflectie in het digitale domein die in het teken staan van identiteit of gemeenschap. Nog niet zo lang geleden lag de identiteit van de mens verankerd in het milieu en de samenleving waarin hij opgroeide. Tegenwoordig is dat niet meer zo makkelijk. Er wordt van hem gevraagd zn eigen beslissingen te maken en die ook te kunnen verantwoorden. Expressie wordt hierin steeds belangrijker. Zo ontstaan er op internet steeds meer informele netwerken, verenigingen en groepen. Wat kan de kunst- en cultuursector hiermee doen?
Wie ben ik en wat wil ik zeggen? is n van de kernvragen in het verhaal van Dick Rijken. Als we aan cultuur denken, denken we aan hoge kwaliteit, identiteit en expressie, niet aan technologie. Toch is het onvermijdelijk dat we iets gaan doen met computers.
Maar wat? En hoe? Dick Rijken stipte een aantal mogelijkheden aan.
Allereerst kun je de informatietechnologie gebruiken als een instrument voor je eigen bedrijfsvoering. Door het experimenteren met technologie kun je beter met elkaar communiceren en de bedrijfsvoering makkelijker uitvoeren. Vervolgens kun je de technologie gebruiken als een marketinginstrument om de gewenste doelgroepen te bereiken. Als derde kun je het als een productie-instrument beschouwen. En ten slotte kun je de computer als een cultuurproduct zien: het experimenteren met de technologie als nieuw kunstmiddel. Vooral in dit laatste punt zit de echte renovatie.
Volgens Rijken heeft de cultuursector grote behoefte aan professionaliteit. Die kun je bereiken met de technologie. Belangrijk hierbij is de invloed van de technologie op de betekenis van cultuur, identiteit en de informatieverwerking. De toekomst zal uitwijzen wat voor plaats de informatietechnologie zal innemen in de culturele sector.
Kunst en generaties
Kunst als steun, spiritualiteit en harmonie is vloeken in de kerk van de postmoderne intellectueel. Gerda Hamann, econoom, is aan het woord. In deze tweede workshop gaat het voornamelijk over de zogeheten internetgeneratie. De internetgeneratie bestaat voornamelijk uit jongeren. Deze jongeren kenmerken zich door het gebruik en de kennis van de informatietechnologie.
Ook nu is de centrale vraag; op welke manier kan dit samengaan met de cultuurbranche zoals die tot nu toe heeft bestaan? Jongeren denken en doen anders dan ouderen. Jongeren klikken bijvoorbeeld direct door websites heen terwijl ouderen eerst alles lezen. Bovendien heeft de internetgeneratie geen respect voor techniek: alles wordt uit elkaar gehaald om weer iets nieuws van te bouwen.
Hoe kan de kunstsector op deze generatie inspelen?
Mathieu Turken, e-kunstenaar, heeft een oplossing. Hij praat over de lancering van landingpartys. Dit zijn bijeenkomsten waarin jongeren in een ruimte met computers allerlei activiteiten ondernemen. Kunstcentra zouden hitech-plekken beschikbaar moeten maken door beter op de doelgroep in te spelen. Kunstcentra hebben meer geld ter beschikking dan jongeren en beschikken over meer mogelijkheden. Voordeel bij deze landingpartys is dat jongeren eigen materiaal mee kunnen nemen, waardoor kunstcentra weinig hoeven te investeren.
Eronderuit kunnen we in ieder geval niet meer, dus we kunnen maar beter goed voorbereid zijn op deze nieuwe doelgroep.
Musicus en technicus
Ook muziek en technologie kunnen integreren. De pc is tegenwoordig meer toegankelijk dan een muziekinstrument. Om de internetgeneratie weer te stimuleren muziek te maken hebben Sander Pahlplatz en Jeroen Bouwman, studenten aan de Hogeschool voor de Kunsten, een lesprogramma bedacht.
Dit lesprogramma houdt in dat de toekomstige musici de computer als muziekinstrument gebruiken. De pc biedt veel voordelen. Het voornaamste voordeel is het opnemen van de eigen muziek, waardoor leerlingen gelijk tastbaar resultaat van hun inspanningen hebben. De criteria om dit lesprogramma te doceren zijn vrij laag. De docent hoeft alleen maar affiniteit met de pc en met muziek te hebben.
Scholen stimuleren het gebruik van laptops steeds meer. In de toekomst zal alles digitaal gebeuren. Scholen kunnen daarom goedkoop multimediaplaatsen inrichten, waar ze enkel een netwerk moeten aanleggen. Het is vergelijkbaar met het atelier van een kunstenaar.
In de kunstbranche willen we natuurlijk niet dat straks alles met computers gebeurt. Dat zou ten koste kunnen gaan van alles waar kunst voor staat. Feit blijft echter dat computers niet meer weg te denken zijn uit onze samenleving. En het wordt tijd dat de kunstbranche zich gaat verdiepen in de wijze waarop ze computers kan integreren in de culturele sector, zonder dat daardoor de waarde van kunst verloren gaat.
