Ha die Rolf,
Vandaag een beeldverhaal. Om mijn digitale camera uit te proberen ben ik afgelopen zondag de Zuidas ingedoken. Thuis had ik mij bedacht dat ik mij wilde richten op de bewegwijzering, ik vroeg me af hoe pijlen naar de verschillende bedrijven zouden zijn vormgegeven.
Marmeren paddestoelen? Glazen pijlen? Roestvrijstalen voetstappen in het plaveisel? Ik ontdekte dat er een heel simpele oplossing voor was gevonden: Op station Zuid WTC staat een wegwijsmachine. Een simpele computer met bedieningsknoppen. Je kiest de bedrijfsnaam uit een keuzemenuutje en je drukt op print. En inderdaad, er rolt een fullcolour A4tje uit de machine, met een vette pijl naar de ingetoetste bestemming.
Printing on demand. Helemaal gratis! Tot mijn verbazing deed de machine het. Dit kan alleen op de Zuidas.
Ik koos als bestemming het nieuwe ING-gebouw en ging op pad. De print was simpel en duidelijk. Alle bedrijven waar ik langs zou komen stonden er op. Bewegwijzering in reality was overbodig. De bezoekers die per auto komen worden waarschijnlijk geacht een GPS-routesysteem in hun wagen te hebben. Alleen de gebouwen zelf wilden nog graag een duit in het zakje doen door hun naam op de gevel te plaatsen. De meest wilde en luxueuze oplossingen waren daarvoor gevonden.
Drie gebouwen staken er met kop en schouders boven uit: het Novotel, met een prachtige, tijdloze typografie, en daarnaast de ING en ABN AMRO, die elkaar, behalve overduidelijk in architectuur, ook beconcurreren in belettering en belogo-ing. Ik liep via het Novotel naar de ABN en vervolgde mijn weg naar de ING. Daar aangekomen zag ik verschillende mensen het gebouw in lopen… Ik voegde mij onopvallend bij hen en had geluk: juist die dag werd er een personeelsrondleiding georganiseerd; juist op dat moment liep er iemand naar binnen die ik kende. En zo hoor ik nu tot een van de gelukkigen die dr de glazen letters van de ING, zijn camera op de ABN AMRO heeft kunnen richten. Kijk mee en verwonder je.
Groet van Esther
Esther! Gefeliciteerd!
Met je digicamera. Ik heb er ook een. Heb je al ontdekt hoe heerlijk het is om de realiteit nu ng meer naar eigen hand te kunnen zetten? Na een kleine bewerking staat niemand meer pukkelig of gerimpeld op de foto. Om mee te beginnen. Want digitalisering zuigt je een virtuele werkelijkheid in.
De Zuidas heeft van zichzelf al genoeg virtueels. Ik heb lang in een belendende buurt gewoond. En het contrast tussen de berichten over de bloei van de Zuidas en de constateerbare realiteit van een kantoren-wasteland heeft me altijd verbaasd. Station Zuid WTC is typerend: niet het kloppend hart van een levende buurt, maar een kale boel waar niemand langer blijft rondhangen dan strikt noodzakelijk. Die wegwijscomputer staat er trouwens al jaren.
Niet voor niets wordt er gepraat over een al dan niet stedelijk museum op de Zuidas. (Of is het aan de Zuidas? Of in, langs, bij? Weet iemand dat?) Zoiets verhoogt niet alleen de status van de plek en zijn kantoren, maar trekt ook mensen tot uit verre omstreken met als gevolg dat het gebied, linksom of rechtsom, wel aantrekkelijker met worden. Het museum als communicatie-tool voor een financieel district. Geldt kunst heden ten dage niet als de ultieme combinatie van Status en Pret? Ideaal.
Over prachtige, tijdloze typografie hebben we misschien verschillende opvattingen. Ik zou de belettering van Novotel niet snel zo noemen. Maar met iemand die zich zelfs in de achterkant van typografie verdiept (mooie foto!), durf ik nauwelijks in discussie te gaan.
Beeldvorming. Aan dat woord moet ik denken nu jij begint over digitale fotos vorm uw beeld en over de Zuidas met zijn imago van place to be voor poenkantoren. Ik wil ook even een foto laten zien. Die heb ik vanuit mijn werkruimte gemaakt: Zomer in de Bogortuin. In de beeldvorming is het KNSM/ Java Eiland een exclusieve plek voor wat vroeger yuppen heette. Verzakelijkte workaholics. In werkelijkheid barst het hier van de zwangere vrouwen en jonge stellen met kindertjes. En in de zomer liggen er gewone mensen op handdoekjes in het gras, die af en toe een stukje zwemmen in het lauwe IJ.
Je snapt natuurlijk wel dat ik de kleuren nog wat heb opgezomerd in Photoshop.
Dag! Rolf
fotos Zuidas: Esther Polak / onderste foto (Java Eiland): Rolf Hermsen
