Selecteer een pagina

Publiek Domein van Musea

Algemeen
Op 2 en 3 oktober jl. hield de Nederlandse Museumvereniging haar jaarlijkse congres. Musea moeten vechten om de aandacht voor de schaarse vrije tijd van de consument en lijken daar de slag te missen. Tegelijk blijven ze hameren op hun traditionele taak als kennisinstelling om een belangrijke bijdrage te leveren aan een democratische samenleving. Het zijn instellingen die de open samenleving zouden moeten waarborgen. Lukt dit wel en wordt dit ook zo door de politiek gewaardeerd?


Daar lijkt het niet op als belangrijke inkomstenbronnen als de BankGiroLoterij hun inkomsten ook aan sport moeten gaan uitkeren (als je de nieuwe conceptwet op de Kansspelen moet geloven). Sigrid van Aken van genoemde loterij drong er in haar presentatie voor 750 museummensen op aan om de achterban in te zetten om dit te voorkomen. Immers: werven voor cultuur lijkt chiquer.

Musea moeten in staat zijn om vanuit cultuureducatief perspectief verhalen te vertellen en tegelijk vragen te stellen. Het belang van dit problematiseren en vermogen van musea om doelgroepdoorbrekend te denken zette Paul Scheffer aan om zijn speech als vertrekpunt te nemen voor een nieuwe publicatie.

De parallelsessie over cultureel ondernemerschap en collectiebeheer leidde tot de afspraak om binnen n jaar een protocol op te stellen voor een efficinte aanpak van de verzekeringenproblematiek. Waar je zou verwachten dat het over en weer schrijven van rekeningen zou leiden tot een bewustere en doelmatige bedrijfsvoering, was het snijden in bureaucratie en opdrijven van de te verzekeren bedragen de achterliggende gedachte om op n lijn te komen. De nu veelal 20% van het budget dat aan verzekeren wordt besteed, kan beter opgaan aan kwaliteitsbevordering van collectiebeheer en preventie. De verzekerde waarde zou beperkt moeten worden tot de restauratiewaarde zodat professionalisering en kwaliteit van het bruikleenproces bevorderd kan worden. Bewustwording en vertrouwen volgen dan vanzelf.

En passant uitte directeur Wim Peijbes van het Rijksmuseum kritiek op de manier waarop de resultaten van het advies van commissie Sanders in Den Haag vertaald zijn in het nieuwe subsidiestelsel. Den Haag vervalt volgens hem weer in oude fouten door slecht gedrag te bestraffen in plaats van goed gedrag te belonen. Bruiklenen bij musea is een meer traditionele vorm van sharing of content waarmee je als instelling via de tentoonstelling van een ander een nieuw publiek werft. De communicatieve mogelijkheden hierbij worden te weinig benut. Door hier meer aandacht voor te vragen haal je volgens Peijbes de angel uit de overheidseis om meer bezoekers naar je website te trekken. Hoge bezoekcijfers van de site vindt Peijbes in dit licht maar kul! Bij een bruikleen kun je op kosten van een ander je eigen collectie laten gloriren.

Bij de sessie over Musea en Web 2.0 presenteerden diverse instellingen in kort bestek hun ervaringen: het Maritiem Museum liet zien hoe je je website kunt koppelen aan Hyves en Flickr. Vrijwilligers houden de pagina bij! Het Brooklyn Museum of Art werd als belangrijk voorbeeld genoemd, maar niet getoond. Naast Mijn Maritiem Digitaal volgden nog de Rijksmuseum Widget (plaatje van collectie op je eigen bureaublad of hyvespagina) en het contextualiseren hiervan en het Project Waterwolf van de Goudse musea en archief om het bezoek meer bij de collectie te betrekken in een sociale context door nieuwsgierigheid te prikkelen. Ook presenteerde De Paviljoens haar nieuwe online community, die is opgezet om de eigen relaties zichtbaarder te maken. Al snel werd duidelijk dat deze community zich niet beperkt tot interactief zijn met het museum; ze was vooral bezig om zichzelf te promoten.

De dag werd afgesloten met presentaties van Sebastian Chan van het Powerhouse Museum in Sidney en Erik Schilp, een van de twee nieuwe directeuren van het NHM. Naast het technische verhaal van Chan (dat hij ook al op PICNIC (zie elders in Centraal) ten gehore had gebracht, pleitte hij hier om musea meer te gaan zien als knopen in een sociaal netwerk. Het toevoegen van waarden aan elementen van de collectie hoeft niet meer het alleenrecht te zijn van de conservator. Geef wat controle uit handen en je krijgt er in de toekomst het broodnodige engagement van het publiek voor terug.

Auteur: Menno Heling redactie@mmnieuws.nl
468

Reactie verzenden

Share This