In navolging van de hippies in de jaren zeventig streven zij naar een onbeperkt vrijheid en uitwisseling van ideen. Hadden we enkele decennia geleden nog het ideaal van love, peace and happiness, tegenwoordig is er de open source gedachte die voorschrijft dat iedereen onbeperkt gebruik mag maken van elkaars computer-bestanden. Het internet fungeert hierbij als virtuele vrijplaats voor het delen van programmatuur en ideen.
Dit ideaal levert een prachtig beeld op, maar staat wel op gespannen voet met het principe van het auteursrecht. In deze editie van MMNieuws worden veel vraagtekens geplaatst bij de houdbaar-heid van het klassieke auteursrecht in deze tijd van vergaande digitalisering. De effecten van recente ontwikkelingen op het internet zullen in sommige gevallen nadelig zijn voor de bescherming van de intellectuele eigendommen van musici, schrijvers en andere kunstenaars. Er zijn echter ook voordelen te noemen, met name voor het publieksbereik onder jongeren.
Via zogenaamde portals en weblogs komen steeds meer (jonge) mensen in aanraking met artistieke ontwikkelingen en culturele voorkeuren van anderen. Via online muziek- en boekenwinkels opent zich een nieuwe wereld vol woorden en klanken die de interesse voor onbekende artiesten vergroot. Via de website van bijvoorbeeld CJP kunnen jongeren eenvoudig aan kaarten komen voor tentoonstellingen en exposities.
De keerzijde van dit alles is ook bekend. De verkopen van cds lopen al jaren terug en de bioscoopfilm moet het in populariteit steeds vaker afleggen tegen gebrande dvds. Nog zorgwekkender is het dat veel downloads van het internet zonder achtergrondinformatie over de ontstaansgeschiedenis op mp3-spelers en computers belanden. Zo probeerde ik onlangs tevergeefs het jaartal te achterhalen van een historische jazzopname op mijn i-Pod. Bij het overzetten van de muziek op deze mp3-speler waren alle gegevens over het album, inclusief de namen van de muzikanten, verloren gegaan.
Eigenlijk zou er een culturele organisatie moeten worden opgericht die de verspreiding van het culturele aanbod op het internet promoot, maar tegelijkertijd tekst en uitleg geeft bij de vele slechte kopien en fragmenten uit klassieke muziekstukken en romans die verwerkt zijn in populaire rapnummers, ringtones en Hollywoodfilms. Want het verschil tussen het versterken of uitwissen van het culturele besef van jongeren is tegenwoordig met slechts een paar muisklikken gemaakt.
Met de komst van het internet en bijbehorende soft- en hardware is de patatgeneratie verdrongen door de zogenaamde digikids en screenagers.
Auteur: Michiel van Iersel LAgroup Leisure & Arts Consulting michielvaniersel@lagroup.nl
