Selecteer een pagina

Twitteren: gluren bij de buren in het Web 2.0 tijdperk

Algemeen
Twitter is hot en hip. Ik twitter, jij twittert, wij twitteren. Twitteren is niets meer dan berichtjes (tweets) van maximaal 140 karak­ters op internet zetten. Sommige mensen twitteren de hele dag door. Van de tweet ‘goede­morgen’ tot ‘check het hilarisch artikeltje -twitter is mindmasturbatie- in Dagblad de Pers’ tot ‘ik ga mijn bed opzoeken’. Niet alleen personen twitteren, ook culturele instellingen zijn op Twitter vertegenwoordigd. Het IFFR twittert, net als de Duisburger Philharmoniker, het Muziekgebouw aan ‘t IJ en 3FM, om maar wat te noemen. Steeds meer instellingen komen op Twitter aftasten hoe ze deze zoveelste nieuwe, maar in korte tijd zeer populaire, Web 2.0 ontwikkeling kunnen gebruiken.


Followers en following
Ieders updates zijn openbaar, tenzij ze op privé staan. Daarnaast kun je iemand rechtstreeks aanspreken, bijvoorbeeld: ‘@CultureS bedankt voor het meedenken…’. Elke dag twitter­pagina’s afstruinen om updates te lezen kost heel veel tijd. Daarom abonneren mensen zich als het ware op elkaar. Zo heeft DJ Rick van Velthuysen 532 ‘followers’. Deze personen krijgen zijn updates overzichtelijk op hun pagina, naast de tweets van de anderen die ze volgen. Zelf ‘followt’ Rick 90 mensen; er is dus niet altijd sprake van wederzijdse interesse…
Een absolute voorloper op dit gebied is het Brooklyn Museum met meer dan 20.000 volgers. Culturele instellingen in Nederland zijn nog niet zover, maar het begin ligt er. Het is niet iedereen altijd even duidelijk wat met twitter eigenlijk moet en er zijn veel afhakers. Een voorbeeld hiervan is de twitterpagina van de Melkweg (of misschien wel iemand die zich zo noemt, dat weet je tenslotte ook niet). De enige tweet die bij de Melkweg staat, is ‘test’ van 23 april 2008. Toch heeft de Melkweg 24 volgers. Publiek zoekt culturele instelling in plaats van andersom?

Publiek informeren
Culturele instellingen en artiesten gebruiken Twitter om in contact te treden met geïnteresseerden. Ze informeren het (potentiële) publiek over hun programmering en de voorstellingen die er te zien zijn. Het Haags Uitburo twittert regel­matig welke tickets er die dag voor de halve prijs weggaan. Daarnaast wordt het gebruikt voor actueel nieuws. Zo liet de stadsschouwburg Groningen weten: ‘Voorstelling Theo Maassen vanavond 26 feb gaat wegens ziekte niet door!’ En een dag later: ‘Theo Maassen weer fit genoeg om te spelen – voorstelling van 27 feb gaat door!!!’. Ook kunnen theaters mensen persoonlijk bepaalde voorstellingen aanraden nadat ze op Twitter hun smaak gelezen hebben. Leuk voor volgers zijn ook de tweets met kijkjes achter de schermen, zoals de voortgang van een verbouwing, hoe de opbouw van een decor verloopt, of waar repeterende artiesten op dat moment mee bezig zijn.

Netwerken met beroepsgenoten
Naast contact met het publiek vinden culturele instellingen ook elkaar op Twitter. Zo heette theater Diligentia te Den Haag het Luxor Theater te Rotterdam afgelopen februari welkom op het twitterpodium. Het Luxor schrijft later terug dat ze hun website rigoureus om gaan gooien en hopelijk erg Web 2.0 gaan worden. Ook toneel­groep De Appel komt sinds januari ‘twitter ontdekken t.b.v. de Appel’ en vraagt en krijgt tips van andere culturele instellingen. Nieuwtjes, weetjes en tips met bijbehorende links worden uitgewisseld, nieuwe banden worden gesmeed en bestaande banden worden aangehaald.

Iedereen zijn eigen Twitter
Of een culturele instelling zich überhaupt op Twitter aanmeldt, is vaak afhankelijk van een ­bevlogen persoon binnen de organisatie die voor dergelijke innovatieve toepassingen openstaat. Bovendien is niet iedereen overtuigd van de zin ervan. Dit verklaart ook waarom het ene theater of museum wel terug te vinden is op Twitter en het andere niet. Hetzelfde geldt voor artiesten zoals zangers, cabaretiers,  DJ’s en andere artiesten. Soms zijn mensen dubbel aanwezig; als zichzelf en als de culturele instelling die ze vertegenwoordigen. Op Twitter lopen werk en privé gerelateerde tweets evenwel vaak door elkaar heen. Verder zijn er verschillen in hoe (in)formeel een artiest of culturele instelling zich opstelt. Er is dan ook niet echt sprake van een gebruiksformule; ieder heeft zijn eigen invulling en doelen op Twitter.

Verdrinkingsgevaar
Twitteren vraagt een flinke tijdsinvestering. En dan gaat die tijd niet eens zozeer op aan het updaten zelf als wel aan het lezen van de updates van degenen die je volgt. Als je een dag niet ingelogd bent geweest, moet je al snel vele pagina’s teruglezen om op de hoogte te blijven van wat iedereen getwittert heeft. Nog nooit was het gevaar van verdrinking op de informatie­oceaan zo groot. Soms twittert iemand wel 15 reacties achter elkaar naar diens verschillende contacten. Het kunnen zien van reacties van je contacten aan derden kun je uitzetten, maar juist de inkijkjes in wie en welke culturele instellingen met elkaar waarover twitteren zijn interessant. Gluren bij de buren is heel normaal in het web 2.0 tijdperk. In ieder geval ben je nooit alleen op Twitter. De berichtenstroom is eindeloos, hoewel een vroege vogel laatst om vijf uur in de ochtend twitterde, terwijl de rest van Nederland nog sliep: ‘ik voel mij twitterziel alleen’.

Auteur: Marion Duimel, onderzoeker bij het Sociaal en Cultureel Planbureau waar ze zich bezighoudt met ICT, cultuur, jongeren en ouderen. Daarnaast freelance onderzoekster, tekstschrijfster en fotografe. (m.duimel@scp.nl)
Referenties: 
468

Reactie verzenden

Share This