In januari 2007 opende het Parktheater (voorheen Stadsschouwburg Eindhoven) de deuren van de vernieuwbouwde zalen. Na de euforie over al dat moois sloeg het jaar al snel om in financiële tegenslagen, die alsmaar duidelijker naar voren kwamen. Het theater zag zich eind 2007 geconfronteerd met jaarlijkse exploitatietekorten van meer dan negen ton en een negatief eigen vermogen van enkele miljoenen. Het theater beleefde als het ware haar crisis voor de echte crisis, waar iedereen nu mee worstelt.
Van now how wow
Helder was voor iedereen dat de route die verantwoordelijk was voor die situatie drastisch moest wijzigen. Het theater had andere resultaten nodig. Dat vroeg om ander gedrag. Er werd een nieuw beleid ontwikkeld, ‘van now how wow’. Now (2007 en 2008) had daarbij betrekking op alles wat er direct aangepakt moest worden om te voorkomen dat het theater om zou vallen. How (2009 en 2010) gaat over de fase waarin, vanuit een nieuwe balans, weer voorzichtige groeistappen zouden kunnen worden gemaakt. Wow (2011 en 2012) heeft betrekking op de fase waarin het theater weer helemaal terug wil zijn, mee kan doen met de top, zichzelf en anderen kan verbazen, werkelijk innovatief is en, wie weet, prijzen zou kunnen gaan winnen.
Vijf aandachtsvelden in balans
De ontwikkeling loopt langs vijf aandachtsvelden die met elkaar in balans moeten zijn: Programma, Gasten, Medewerkers, Financiën en Innovatie. Die balans betekent het volgende: een gevarieerd en spraakmakend programma dient gepaard te gaan met tevreden, terugkerende gasten. Prachtig programma en groeiend publiek dienen weer in balans te zijn met enthousiaste, vitale en deskundige medewerkers. Programma, publiek en medewerkers functioneren optimaal als de financiën op orde zijn. Als programma, publiek, medewerkers en financiën met elkaar in evenwicht zijn, komt de belangrijkste stap. Niet achterover hangen, maar innoveren. In programma. In en met publiek. In en met de medewerkers.
Andere manier van denken
Het programma werd meer in balans gebracht. In het Eindhovense geval betekende dat minder opera’s, meer jeugd- en familievoorstellingen, behoud en lichte groei van het grote aanbod dans, toneel en musical en een sterker accent op de ontwikkeling van festivals. Het publiek kreeg te maken met een ander soort marketing. Waar vroeger vooral hard gewerkt werd aan voorstellingsmarketing (elke voorstelling zo vol mogelijk, desnoods door last-minute terreur), koos het Parktheater nu voor theatermarketing. Daarbij werd vooral het theater gepromoot en de juiste voorstelling bij het publiek gezocht. In het seizoen 2008/2009 onder de noemer ‘I love Parktheater’, in het seizoen 2009/2010 onder de noemer ‘Follow me?’. ‘I love Parktheater’ was een noodzakelijke stap na alle financiële sores en bijbehorende -negatieve media-aandacht. ‘Follow me?’ ging weer een stap verder en maakte alle medewerkers marketeer door ze persoonlijk advies te laten geven aan de bezoekers. Bezoekers konden op www.parktheater.nl een adviesmodule invullen, waarbij ze, aan de hand van een kleine vragenlijst, een advies kregen welke voorstelling het meest geschikt zou zijn voor hen. Het in veel theaters gebruikelijke systeem van directiediensten of avonddiensten werd in Eindhoven omgezet in ‘Aandachtschenken’. Een veel grotere groep medewerkers is op zo’n avond echt in contact met publiek en artiest, ziet de voorstelling en maakt een PMO-verslag (pluspunten/optuigen/minpunten/ombuigen). Meer aandacht, meer effect, meer rendement, meer plezier, veel meer betrokkenheid en, door de grote samenstelling, geen roosterproblemen. Elke drie weken worden enkele heavy users uitgenodigd voor een meet & greet met de directeur en een medewerker. Rondom een voorstellingsbezoek worden positieve zaken, kritische kanttekeningen en wetenswaardigheden uitgewisseld. Zeer leerzaam en optimale persoonlijke aandacht.
Parktheater Academy
Wie van alle medewerkers verlangt dat ze marketeer zijn, moet ze de kans geven de nodige deskundigheid en achtergrond te leren. Daarvoor is de Parktheater Academy opgericht, een interne opleiding waarbij alle medewerkers college volgen. Inmiddels stonden Erwin van Lambaart (over musical), Ivo Niehe (media en theater), Frans Strijards (toneel), Rik Konings (circus/jongleren) en Naninne Linning (dans) al ‘voor de klas’.
Bloembladen
De veranderingen in de organisatiestructuur en cultuur waren rigoureus. De stevige afdelingsstructuur werd verruild voor bloembladen met aanjagers. Tussen afdelingen staan namelijk muren. Op bloembladen niet. Het managementteam werd verruild voor een sfeer van teammanagement. Vergaderingen werden tot een minimum beperkt. Naar gelang een verlangen om iets te realiseren zitten mensen bij elkaar. En dan ontstaat er iets. Of niet. Creativiteit kreeg steeds meer kans. Fouten maken mag. Graag zelfs. Anders leer je niks. De officiële structuur werd losgelaten. Functies en titels doen er steeds minder toe. Sterker nog, nieuwe inspirerende namen vinden hun weg naar de visitekaartjes: horizonhunkeraar, klantknuffelaar, infotainer en beweegstrateeg zijn al gesignaleerd.
Heb dat nut?
In 2009 had Parktheater Eindhoven het financiële lek boven. En als de crisis niet verder leidt tot bezuinigingen, moet het op dat niveau cultureel kunnen blijven ondernemen de komende jaren. Het programma trok het recordaantal van bijna 300.000 bezoekers. De organisatie opereert scherper en creatiever dan ooit. Nieuwe ideeën ontspruiten op de in de kantoortuin aanwezige Wow Jones Index. En eerder dan verwacht won het theater een prachtige prijs: de Gouden Struis 2010 voor de ‘Follow me?’-campagne. Gevleugelde ideeën ontmoeten bevlogen mensen in dit theater. Het begin van nog meer moois.
