Selecteer een pagina

Visite cultuur: Leven in de Borinage met MACkunst

rubriek: visite cultuur

Algemeen
Het nieuwe Muse des Arts Contemporaines (MACs) ligt nogal gesoleerd in de Borinage. En hoewel moderne vervoersmiddelen een bezoek vanuit Amsterdam binnen een dag mogelijk maken, begrijpen we waarom Van Gogh in deze Zuid-Belgische mijnstreek de afzondering zocht. Na een drie uur durende autorit vanuit Amsterdam hebben we meer behoefte aan het restaurant dan aan de tentoongestelde kunstwerken.


Dat ook in Belgi moderne kunst salonfhig is geworden bewijst het samengestroomde publiek. Aanvankelijk gokten we op een door het museum georganiseerde singles-ontmoeting voor rijke yuppen, met een kennismaking onder toeziend oog van de moderne Muze, maar later bleek dat de Porsche-club Belgi zich ook rechtstreeks van de ingang naar het restaurant begeeft.

Vlaanderen heeft zijn SMAK en Walloni heeft nu het MACs. Het museum nu eens niet in een geheel nieuw ontworpen gebouw, maar ondergebracht in het oude mijnwerkersontmoetingscentrum in Grand Hornu lokt ons om diverse redenen. We kennen het oude mijncomplex van Hornu reeds als indrukwekkend voorbeeld van industrieel erfgoed met een bijzondere functie. Henri de Gorge realiseerde begin 19e eeuw met Grand Hornu een persoonlijke droom: een complex met een terrein waar zijn mijnwerkers elkaar konden treffen bij diverse feestelijke gelegenheden. Na 50 jaar van leegstand, een recente restauratie van een groot deel van de gebouwen en het aanbouwen van een grote doos (waar hebben we dat meer gehoord?) opende half september het MACs met veel ambities zijn poorten voor een geheel andere doelgroep dan de oorspronkelijk beoogde.

Cultureel ondernemerschap
Om in een nogal afgelegen regio te investeren in kunst en cultuur is Europese subsidie nodig. Bij het ontwikkelen van de plannen, zeker voor het realiseren van een museum voor hedendaagse uitingen, lag een combinatie met een aantrekkelijke industrieel/ archeologische locatie voor de hand. Aangezien Europese steun voor dit soort projecten veelal eenmalig is en vooral in de ontwikkeling besteed moet worden, vergt de strategie voor het beleid een geheel nieuw (cultureel) ondernemerschap. Met veel ambitie en uitstraling zal het MACs de afstand tot de omringende grote steden moeten overbruggen. En in de eerste anderhalf jaar zal het zeker veel bezoekers trekken die alleen al op de nieuwe locatie afkomen. Aansprekende voorbeelden als het Groninger museum en het Bonnefanten in Maastricht zagen hun bezoekcijfers na een eerste hype inzakken. Het MACs zou er goed aan doen zich te spiegelen aan beide genoemde musea. Ook het Groninger museum ligt voor de Randstad nogal gesoleerd, maar timmert nadrukkelijk aan de weg met vooral nationaal en internationaal aansprekende tijdelijke tentoonstellingen.

Het MACs besteedde een deel van zijn ontwikkelingsbudget aan het opzetten van een eigen collectie. Laurent Busine, oud-directeur van het museum voor Schone Kunsten in Charleroi, is verantwoordelijk voor het artistieke beleid. Onder het mom van een persoonlijke en potische kunstvisie worden ook in Grand Hornu gevestigde namen aangekocht en tentoongesteld. De openingstentoonstelling biedt echter meer dan men op grond hiervan zou mogen verwachten. Door samenwerking met het museum voor moderne kunst in Lille (Europese grensoverschrijdende initiatieven) kon een volgens de critici interessante expositie in elkaar worden gestoken. Bij aankoop van een toegangskaart ontvangen we meteen een gratis biljet voor dit Noord-Franse museum. Toch eens langsgaan?

Bereikbaarheid
Het museum staat nog net niet met grote borden aangekondigd langs de E19 van Brussel naar Parijs, maar eenmaal afgeslagen, worden we er snel en onberispelijk heengeleid. Een parkeerplaats zo groot als het museumplein geeft de bezoeker in eerste instantie een aangenaam gevoel van lichtzinnigheid. Want past een marsveld van deze omvang niet eerder bij een pretpark dan bij een museum voor hedendaagse kunst? Hopelijk zal over een paar jaar, als de nieuwigheid eraf is, deze emotie plaatsmaken voor een aangenaam gevoel van uitgestrekte verlatenheid. We zullen dan pas voor de deur kunnen parkeren.

Bij binnenkomst raken we enigszins gedesorinteerd. De garderobe, kaartverkoop en (zeer bescheiden) boekuitstalling lopen in elkaar over en grenzen direct aan de ruimte waar op dat moment een bedrijf haar gasten exclusief onthaalt op een rijke lunch. Niet erg uitnodigend voor de gewone bezoeker die het ruime binnenterrein moet oversteken om de eerste kunst te zien en het reguliere restaurant te bezoeken. Een plattegrond, bij de kaartverkoop uitgereikt, is geen overbodige luxe. Een duidelijk routing door het museum ontbreekt, maar wordt ruimschoots vergoed door de vriendelijk ogende bewaking die ons wijst op zalen die we door onze onoplettendheid dreigen over te slaan. De lunch in de brasserie van het MACs is naar Nederlandse begrippen voortreffelijk.

Indien het museum zowel de kunstminnende als de meer recrerende bezoeker als vertrekpunt voor haar beleid zal nemen, lijkt een tussenstop tussen de grote steden van het noorden en een vakantie in Frankrijk of bezoek aan Parijs meer dan de moeite waard.

Scoretabel
Bereikbaarheid auto +
Bereikbaarheid OV
Parkeergelegenheid ++
Routing bezoekers
Horeca +
Ontvangst/entree

Auteur: Menno Heling
468

Reactie verzenden

Share This