Reserveren voor het restaurant blijkt lastig als we bellen. Twee weken na de opening heeft restaurant, borrelgelegenheid,
loungeplek, en (nacht)club Panama aan de Oostelijke Handelskade in Amsterdam geen gebrek aan belangstelling.
Bij aankomst op een voor Midden-Amerikaanse begrippen christelijk tijdstip blijkt Panama dezelfde aantrekkingskracht te bezitten die destijds ook de uitgaansgelegenheid Vak Zuid in het voormalige Olympisch stadion werd verweten. Een mix van wat vaak wordt aangeduid als foute autos op het uitgebreide parkeerterrein met een warme en open atmosfeer die je desondanks naar binnen noodt. De combinatie van voldoende parkeergelegenheid en een prijzig restaurant trekt, zeker in Amsterdam, vooral de advocaten en reklamejongens. Toch zeggen de initiatiefnemers zich op meerdere doelgroepen te richten. Iedere leeftijdscategorie is in principe welkom, maar men richt zich vooral op de dertigers en veertigers, en niet alleen vanwege hun koopkracht. Het restaurant dient evenwel qua opbrengst (minimaal 60% van de omzet) de programmering in de club te subsidiren.
Het voormalige havencentrale-gebouw moet als zodanig een brugfunctie gaan vervullen tussen de stad en haar uitgaansgelegenheden en de nieuwe woonwijken in het vroegere havengebied. In dit gebied tussen stad en stadsrand moet binnen enkele jaren een nieuw uitgaanscentrum ontstaan met het Centrum voor Nieuwe Muziek en een mega-filmhuis, waarbij Panama een pionierfunctie vervult. De gemeente Amsterdam had immers bepaald dat het eind negentiende- eeuwse gebouw een publieke functie diende te krijgen. De vergunning die op basis daarvan verstrekt was, liet in eerste instantie niet toe dat de bezoekers van het restaurant binnendoor naar de nachtclub konden overstappen. Dit euvel is inmiddels, na enige vertraging, verholpen maar heeft wel tot gevolg gehad dat je bij binnenkomst in een vrij kale betonnen ruimte belandt met als enige vanzelfsprekende optie het restaurant. De andere mogelijkheden blijven vooralsnog onduidelijk.
Het concept is simpel en tegelijk verwarrend. Vergelijkbaar met bijvoorbeeld The Jazz Caf in London moet je er stijlvol iets kunnen eten, naar muziek luisteren, en dansen. Met de Nederlandse gewoonte om zes uur de warme hap te nuttigen in het achterhoofd, kun je je afvragen of de restaurantdoelgroep en het publiek voor de nachtclub veel met elkaar gemeen (willen) hebben. Waar in de club zowel Mini en Maxi varit (kappersrevue met kapdemonstraties,
barbersongs en pruikenshow) naast diverse muziekstijlen als jazz en moderne varianten als dance, drum & bass geprogrammeerd zullen worden, haasten de initiatiefnemers zich om in interviews hun professionaliteit en hoge artistieke ambitie te benadrukken.
De eerste indrukken van het programma en de avond die volgt, zijn toch vooral een parade van voor elk wat wils.
De kaart in het restaurant biedt gerechten uit de hele wereld, ook al zou je bij de gekozen naam een wat eenduidiger aanbod verwachten. Algemeen directeur Andr van Gelderen sprak in een Parool-interview over een wereldkaart, waarbij als we Thais koken, we ook cht Thais koken. En als we Italiaans koken, koken we dus cht Italiaans. Tijdens het eten vragen we ons af of de ambities niet te hoog gesteld zijn, of dat er wellicht ook in de keuken met een gastprogrammering gewerkt gaat worden. Of dat er in de toekomst per avond gesegmenteerd kan gaan worden. Fusion kan niet aan de orde zijn.
Het interieur van Panama is strak en simpel gehouden door bureau VASD, dat eerder ook andere horecagelegenheden in de hoofdstad inrichtte. Mede door het beperkte budget laat het resultaat zich makkelijk gebruiken voor wat noodzakelijk is bij (theater)voorstellingen. Donkere kleuren die ook bijdragen aan het gevoel van warmte en gastvrijheid: de initiatiefnemers richten zich in hun concept op een avond van ontspannen uitgaan. Ze omschrijven dat zelf als een beetje Belgisch. Vooralsnog is bij het eerste bezoek aan Panama het publiek echter niet als gemoedelijk te omschrijven. Bekijken of bekeken worden is vooral in deze begintijd een belangrijk motto van het trendy publiek. Of Panama in staat is om de hooggespannen verwachtingen bij gemeente, en bij het uitgaanspubliek waar te maken hangt af van de goede bedoelingen om het brallerige deel buiten de deur te houden. Om voor een brede doelgroep een ontspannen sfeer te creren komt meer om de hoek kijken dan een schip onder Panamese vlag te laten varen.
