Visite: Wereldmuseum Rotterdam

De bewegwijzering in de omgeving tot aan de ANWB borden toe laat niets te wensen over. We worden feilloos naar het nieuwe museum geleid en hebben ook nog geluk met parkeren. Maar op de overigens zonnige Maasboulevard hangt het banier met de naam van het vernieuwde museum er belabberd onleesbaar bij. Eenmaal binnen lopen we tegen de balie aan, met een suppoost daartegenaan geleund die in druk gesprek gewikkeld is met de kaartverkoop. Verder is het stil en zeer rustig; te rustig voor een Wereldmuseum dat pas een paar maanden open is.
In het vernieuwde museum heeft de staf nu bijna twee keer zoveel ruimte om te kunnen vertellen. De organisatie noemt als missie zoveel mogelijk mensen kennis te willen laten maken met het mondiale culturele spectrum, met daarbij de nadruk op culturele kruisbestuiving, vroeger en nu. Als eigentijds museum wil het Wereldmuseum Rotterdam niet meer alleen culturen elders laten zien, maar vooral ook ingaan op de culturele achtergrond van de nieuwe Nederlanders. De gemeente Rotterdam dringt, als financier van de (ver)nieuwbouw, bij meer organisaties aan op het instrumenteel belang van deze strategische herorintatie.
Zowel voor de vaste opstelling en de tijdelijke tentoonstellingen als voor de publieksvoorzieningen is meer ruimte gemaakt. Vooral de museumwinkel met bijna twee maal zo veel vloeroppervlak als voorheen heeft een strategische ligging, en is apart te bezoeken. De winkel heeft een uitgebreid en vooral ook gedifferentieerd assortiment en het geheel oogt toegankelijk en open. De museumstaf probeert nadrukkelijk de commercile geest in de bedrijfsvoering te integreren. Zo is er een ruimte in het museum die speciaal ingericht is voor bedrijfspresentaties, besloten diners, of voor andere commercile doeleinden. In het persbericht van het museum worden ook de activiteiten ten aanzien van het verzamelen en exposeren van uitingen van hedendaagse kunst en cultuur vermeld. Het gaat daarbij vooral om de onderlinge benvloeding van culturen. Hoe dit ingepast wordt in de nieuwe drie-eenheid vaste collectie, tijdelijke tentoonstelling over Rotterdammers, en het Hotel Het Reispaleis (speciaal voor jongeren) blijft bij een rondgang door het nieuwe gebouw vooralsnog onduidelijk. Deze drie elementen staan qua invulling en presentatie mijlenver uit elkaar. De tentoonstelling over Rotterdammers is meer afgestemd op het wensenpakket van de moderne, op leisure gerichte bezoeker dan de vaste opstelling. Deze serene en vrij klassieke museale presentatie wordt op een paar plekken aangevuld door een met een touch-screen te bedienen cd-rom over het museum en de collectie. Onder de titel Schatkamers biedt het museum hier ruimte voor concentratie en bewondering, onder andere voor de wereldberoemde, maar voor mij onbekende collectie van de Asmat uit Papoea. De tentoonstellingsteksten zijn tweetalig; zo worden verder exposities over de Javaanse cultuur en de African Look van voldoende informatie voorzien. Waarom de ene tentoonstelling wel en de andere niet van een op de jeugd gerichte uiting is voorzien, lijkt willekeurig.
Bij vertrek blijkt het trappenhuis dat uitkomt bij de overigens ruime entree (voorzien van nogal prominente rolstoel) niet te congrueren met de (niet centrale) liftschacht. Waar begint de aanbevolen route en waar komen we uiteindelijk terecht? De nietsvermoedende bezoeker kan bij de overgang tussen een tijdelijke en hedendaags ingerichte tentoonstelling over Rotterdammers en de vaste collectie wel enige begeleiding gebruiken. Rotterdammers komt nog het meest in de buurt van wat het museum hoopt na te streven: de tentoonstelling als decor, als theater, waarbij de individuele bezoeker interactief kan ingrijpen in de voor diverse doelgroepen bestemde presentatie.