De toeristische sector springt tegenwoordig gretig in op deze trend, maar deze warme belangstelling is relatief nieuw. In 1917 werd volkscultuur nog gezien als het gevoelige plantje, dat bij de geringste aanraking de blaadjes dichtplooit. Vanaf die tijd groeide het inzicht dat toerisme en cultuur een gezamenlijk belang hebben: cultureel erfgoed op een zo aantrekkelijk mogelijke manier voor een zo breed mogelijk publiek voor het voetlicht brengen.
Cultuur en geschiedenis bieden een mogelijkheid tot identificatie, aldus Ineke Strouken, directeur van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, bij de opening van het Congres over Volkscultuurtoerisme op 11 februari j.l. Veel mensen zijn op zoek naar een als exotisch ervaren verleden en vinden in volkscultuur een zogenaamde warme geschiedenis.
Op het congres, georganiseerd door het NCV in samenwerking met de Vereniging voor de Vrijetijdssector (VVS), stond de kwestie van authenticiteit centraal. Waar ligt de grens tussen fakelore en folklore? Het grote publiek voelt zich, afgaande op de vele aangevoerde voorbeelden, vooral aangesproken door living history: het vertellen van verhalen uit het verleden, door die na te spelen. De beleving van dat verleden staat of valt bij de vaak kleurrijke details. Inmiddels hebben zich talloze living history-groepen gevormd, die een periode uit het verleden naspelen, of scnes uit een vroeger dagelijkse leven in beeld brengen. Het Nederlands Centrum voor Volkscultuur onderkent zelfs een aparte groep van mensen die een levende band hebben met hun vermeende verleden: zij geloven dat ze in een vorig leven heks, drude, zigeuner, cowboy, indiaan of eskimo zijn geweest.
Jos de Haan van het SCP gaf in zijn inleiding aan dat toeristen massaal naar de bekendste locaties trekken, en de minder bekende links laten liggen. Hij onderstreepte het belang van het ontwikkelen van een succesvolle (lees: evenwichtige) samenwerking tussen de culturele en toeristische sector. Wouter Weijers, bezig met de ontwikkeling van stedelijk toerisme en cultuurtoerisme bij AVN, beschreef het belang van Volkscultuur als een middel waarmee een bepaalde streek zich aantrekkelijker kan presenteren. Hij bespeurde een trend die ligt in het vermarkten of de aantrekkingskracht van individuele karakters. De hedendaagse toerist wil in zijn vrijetijd vooral in aanraking komen met een bekend iemand. Daarin past een bezoek aan het graf van prinses Diana, maar ook een signeersessie van de schrijfster Lulu Wang.
