Wie bekend is met het Arnhemse meisje dat Loesje heet, herkent de titel van dit artikel misschien, want het is één van haar uitspraken en het is er eentje die ik regelmatig citeer. Omdat ik bij alle (cultuur)organisaties waar ik kom en in alle branches waar ik werk, zie hoe moeilijk het blijkt te zijn om samen te werken. In theorie weet iedereen dat, dat de bedoeling is, maar in de praktijk gebeurt het regelmatig dat ik als vreemde eend in de bijt ervoor zorg dat mensen elkaar voor het eerst echt spreken en leren kennen wat de onderlinge samenwerking ten goede komt. En dan hebben we het alleen nog maar over intern samenwerken.
Kijk je naar samenwerken buiten de muren van de organisatie ofwel met anderen uit de keten dan wordt het helemaal lastig. Want die anderen beschouwen we al gauw als onze concurrenten en daar willen we niet mee praten. Of we weten niet eens dat ze bestaan en dat praat ook nogal moeilijk. Daarom stelde ik de redactie van MMNieuws voor om de ouderenmarkt ook eens vanuit het oogpunt van samenwerking te bekijken. Daar zie ik namelijk een kans voor cultuurmarketeers of -organisaties. Want die blijken de ouderenmarkt ook nog niet als zodanig te bekijken of te benaderen, als ze hem überhaupt al zien. Zelfs al ligt het voor de hand om het wel te doen.
Om de simpele reden dat diezelfde mensen die bij mij in de buurtboekhandel hun boeken komen kopen ook naar de schouwburg of naar het theater en museum gaan. En toch doen we met zijn allen nog moeilijk en niet samen. Of we doen nog helemaal niks want ouderenmarketing wordt nu eenmaal niet sexy gevonden door de meestal veel jongere cultuurmarketeers. Toch hoef je maar eens net na 9.00 uur in de trein te stappen om te zien wie er in Nederland altijd op pad zijn. Of je kijkt tijdens een klassiek concert of bij een doordeweeks museumbezoek eens goed naar de haarkleur van de aanwezigen. Dan weet je genoeg en dan kan je met die wetenschap je voordeel doen door samen te gaan werken met de anderen uit de keten. Want volgens onderzoek van de Universiteit van Maastricht en E,Til houden juist de oudere doelgroepen (het is er niet één, maar het zijn er meer) van comfort, gemak, service en kwaliteit. Bovendien zijn ze bereid om daarvoor te betalen, zelfs al hebben ze het niet breed.
Met andere woorden, als je als cultuurmarketeers in de brede zin van het woord – en daar reken ik de eigenaar van de al eerder genoemde boekhandel ook toe (hij komt zelf ook aan het woord elders in dit num¬mer) – eens de koppen bij elkaar steekt, dan moet het toch mogelijk zijn om samen dat comfort, die service, dat gemak en die kwaliteit te leveren waar de oudere doelgroepen zo van houden. Dan moet het mogelijk zijn om deze doelgroepen dat te bieden waarnaar ze op zoek zijn en om ze te verrassen met een overkoepelend aanbod waarbij aan alles is gedacht.
En als ik ‘alles’ schrijf, dan bedoel ik ook alles, variërend van een programmering op maat tot en met misschien wel grotere letters in het programmaboekje of de bijschriften bij een kunstwerk. Ik zit zelf niet genoeg in de materie om dat nu allemaal te kunnen bedenken en dat is ook niet nodig want dat kan je de doelgroepen zelf prima vragen. Maar klanten écht vragen wat ze willen door met ze in gesprek te gaan in plaats van ze een vragenformulier te laten invullen, of gewoon eens goed kijken naar wat je (potentiële) klanten doen, gebeurt ook weinig. Gek eigenlijk, want samenwerken kan natuurlijk ook prima met je klanten. Zeker als je klanten online zijn en dat zijn de ouderen in Nederland absoluut. Met andere woorden, er liggen kansen in het samenwerken dat we in theorie wel kennen maar wat we in de praktijk nog maar zo weinig doen. Er liggen kansen om onze oudere klanten beter te kunnen bedienen en om er samen met hen meer uit te halen dan we nu doen. Er liggen kansen die we natuurlijk gewoon kunnen laten liggen, want blijven doen wat je altijd deed (en dus krijgen wat je altijd kreeg, namelijk niet veel) lijkt meestal makkelijker dan een verandering inzetten.
Maar kijk er dan niet van op als anderen wel Loesjes advies opvolgen, want mensen die kansen grijpen en die liever niet moeilijk, maar juist samen willen doen heb je echt overal, ook onder (jonge) cultuurmarketeers.
Auteur: Jacqueline Fackeldey is onder de naam fackeldeyfinds werkzaam als klantropoloog en helpt organisaties resultaat te behalen door de verbinding te leggen tussen bedrijfsproces en klantbehoefte. (jacqueline@fackeldeyfinds.com)
Referenties:
Links:
