Er is een site die wat cynisch roept dat aan kunst geen droog brood te verdienen valt. De naam van deze website (http://we-make-money-not-art.com/) doet me aan een regel van Lucebert denken: Alles van waarde is weerloos.
Wanneer wij geloven dat iets waarde heeft, dan willen wij er wel aandacht aan besteden. Helaas is onze aandacht soms wat aan de korte kant. Commercie maakt kunst echter niet echt weerloos, ook al is men soms uit zelfbehoud stellig en stug en geeft de wereld van de commercie weinig ruimte. Een kunststroming als de Popart daarentegen heeft van de vercommercialisering een thema gemaakt in een wereld waar het hier en nu waarde heeft.
Internet is door zijn natuur een medium van het hier en nu. Alle uitingen lijken wel toegespitst op de almaar korter wordende aandachtsduur van de gemiddelde gebruiker. Als Popart enigszins als een voorbeeld kan dienen dan zou kunst op het web ook moeten werken. Hoe zou zoiets er uitzien? Een (museum)- website ligt voor de hand, een online portfolio des te meer.
Martin Riebeek heeft ooit een rotonde gemaakt in de vorm van een UFO landingsbaan. Dit kunstwerk is op locatie eigenlijk niet optimaal te zien. Om het kunstwerkje in zijn volle glorie te kunnen aanschouwen moet er van een zekere hoogte een foto van gemaakt worden. Websites zoals Information aesthetics geven aan dergelijke openbare uitingen ruchtbaarheid. Maar als kunst is de UFO landingsbaan op het web tot zijn volle potentie verwezenlijkt door Google: via Google Earth is Riebeeks landingsbaan in zn volle glorie te bezichtigen 2.
Het web is dan ook meer dan een communicatieplatform alleen. Het geeft gebruikers letterlijk de mogelijkheid om de wereld anders te zien. Professor John Maeda van MIT Media Lab 3, auteur van Creative Code: Aesthetics + Computation, beseft dat het internet veel meer in zich heeft en dat ontwerpers en kunstenaars de mogelijkheden ervan veel verder kunnen uitdiepen. Omdat internet intrinsiek verbonden is met technologie wil hij dat academici kijken hoe zij het creatieve proces beter kunnen dienen.
Beeldende kunstenaar Joshua Davis 4 heeft de transitie van kunst in de fysieke wereld tot virtuele kunst en weer terug kunnen maken. Hierbij maakt hij gebruik van dezelfde methodieken, ongeacht het medium waar hij zijn werk in presenteert. Zijn werk vertoont veel overeenkomsten met de Popart-beweging: hij maakt gebruik van populaire beeldtaal in een populair medium. Dat dit hem geen windeieren heeft gelegd mag duidelijk zijn. Hij maakt wel degelijk geld met kunst. Niet omdat hij dat zo perse wil, maar omdat kunst ook op het net zijn waarde heeft.
