Het web bestaat in essentie uit twee dingen: uit verbindingen en uit informatie. Om informatie aan elkaar te koppelen moet er gek genoeg een verdeling ontstaan, eentje die losstaat van het Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN), een organisatie die bij- draagt aan de humanisering van het web. Dit Amerikaanse bestuursorgaan bepaalt wat er met domeinnamen gebeurt en wie die beheert. Top domeinen zoals .com, .net en .org vallen mede onder de hoede van ICANN en dus ook onder het Amerikaans rechtsysteem. Hoewel de Amerikaanse vrije-marktbenadering positief uitpakt op de groei en beschikbaarheid van het internet hebben we geen garantie dat dit ook zo blijft. Vandaar dat de Verenigde Naties de Working Group on Internet Governance (WGIG) heeft opgezet. De strijd om het internet is ingezet, de belangen zijn hoog en de kans lijkt klein dat de WGIG slaagt. Het liefst ziet iedereen (behalve Amerika) dat de ICANN een internationaal bestuursorgaan wordt. Waarschijnlijker is dat er op de lange termijn een verschuiving of afsplitsing zal ontstaan.
Het verkeer op het web zal voorlopig nog onder Amerikaanse vlag varen. Webgebruikers zullen daar echter weinig tot niets van merken. De informatie die onder een landendomein staat, valt nog wel onder de specifieke rechten en plichten van dat land. Wanneer een land beperkingen oplegt aan bijvoorbeeld vrijheid van meningsuiting is het hebben van een .com een uitkomst. Vandaar dat een aantal Nederlandse websites liever niet onder een .nl van de Stichting Internet Domeinregistratie Nederland (SIDN) staan. Naast het debat over eigendom van de infrastructuur van het internet is die er ook over onze culturele uitingen en erfgoed op het internet.
Het web is in de virtuele zin een pluralistische samenleving. Het idee dat een cultuur deels uit meerdere opvattingen van buitenaf gevormd wordt, is best angstig maar wellicht onvermijdelijk. Net zoals kunstcollecties die vaak wereldwijd over vele musea zijn opgedeeld zal ook onze culturele identiteit deels buiten onze landsgrenzen zijn verankerd. Nederlandse uitingen kunnen heel goed het eigendom zijn van personen en of instellingen die niet in Nederland liggen. Dat is de realiteit van het web.
